"Το μηχάνημα" του Ευγένιου Τριβιζά

 Μια ομάδα παιδιών παίρνουν το ρόλο του μηχανήματος. Το «μασίνι» μιλάει σε α’ πρόσωπο και διηγείται το φόβο ή την αδιαφορία που ένιωσε από την εχθρική συμπεριφορά του Γιάννη. 

Η ιστορία από το μαθητή της ΣΤ2' Γιώργο Νικολακάκο

(Το μηχάνημα βρισκόταν σε μια χωματερή γιατί το είχαν πετάξει εκεί δύο κλέφτες που στο παρελθόν το σήκωσαν για να του κλέψουν τα χρήματα. Οι κλέφτες αφού άδειασαν το μηχάνημα το πέταξαν στη χωματερή πιστεύοντας πως θα καταστραφεί.

Ο προσωπάρχης της εταιρείας είχε πάει να δει τον αδερφό του που δούλευε εκεί  και καθώς πήγαινε προς το αμάξι του για να πάει πάλι στη δουλειά του βλέπει το μηχάνημα κι αποφασίζει να το πάρει.)

Έτσι, ξαφνικά, λοιπόν από τη χωματερή, ενώ έπαιρνα έναν υπνάκο βρέθηκα σε ένα μέρος κατάλευκο. Νόμιζα πως είμαι στον τεμαχιστή, όμως μετά από λίγο είδα γύρω μου πολλούς ανθρώπους να με κοιτάνε με περιέργεια. Εγώ ένιωθα χαρά που δεν ήμουν πια στη χωματερή, αλλά ούτε και στον τεμαχιστή. 

Μισή ώρα μετά ξεκίνησαν να έρχονται οι άνθρωποι και να τους δίνω τα εμπορεύματά μου. Μέσα στο πλήθος υπήρχε ένας άνθρωπος , ο Γιάννης ο καφετζής, που όταν με είδε είπε: "Ε!Τι θα μου κάνει αυτό το μηχάνημα", αλλά εγώ ήθελα να γίνουμε φίλοι.

Λίγο καιρό μετά που η πελατεία είχε αυξηθεί κατά πολύ  ξαναείδα το Γιάννη. Με κοιτούσε σαν να ήμουν χαμαιλέοντας κι αυτός η μύγα.

Πέρασε κι άλλος καιρός και άρχισε να μου ρίχνει στραβά δίφραγκα στο στόμα κι έτσι χάλασα για 2-3 μέρες. Ένιωθα σαν να είναι κάτι μέσα μου πιο μεγάλο κι από εμένα και να προσπαθεί να βγει προς τα έξω. Μετά ήρθε ένας τεχνικός και με έφτιαξε.

Άκουσα επίσης ότι έβγαζε φήμες για μένα ότι ανακάτευα τα αναψυκτικά με τον καφέ, ή ότι έριχνα σκουριά στα εμπορεύματά μου.

Μια μέρα που όλοι είχαν φύγει εκείνος έμεινε πίσω. Με το που τον βλέπω να κρατάει μια τανάλια κι ένα κατσαβίδι νιώθω ότι κάτι κακό θα μου κάνει. Ανοίγει το καπάκι που έχω πίσω μου και μου πειράζει τα καλώδια. Συσσωρεύω λοιπόν όλο μου το ρεύμα και του κάνω ηλεκτροσόκ!!! Χάνω τις αισθήσεις μου.

Ξυπνάω το επόμενο πρωί σε ένα εργοστάσιο και άνθρωποι που νοιάζονται για μένα με κάνουν καλά, και με μεταφέρουν πάλι εκεί που βρισκόμουν.

Απέναντι μου ένα μηχάνημα ίδιο με μένα αλλά, αντί να έχει καφέδες και αναψυκτικά είχε πατατάκια, ποπ-κορν, κ.α.

Επιτέλους θα έχω έναν καινούριο φίλο!Ο κύριος που με ενοχλούσε μετακόμισε σε ένα μέρος που λέγεται "τελευταία κατοικία", έμαθα...